ای سومین دلیل روشن! آمدی و قدم های سایه نشین را با خورشید نفس هایت به برخاستن فراخواندی.
امشب، همه ستاره ها به پیشواز تو می آیند و همه فرشته ها، شادمانه برایت آواز می خوانند. ماه در پیشانی تو پنهان می شود و آسمان در چشم های زیبایت حلقه می اندازد.
حسین علیه السلام، سرسلسله تشنگان جهان، به عطش کسانی پاسخ می گوید که او را بیشتر از جان خود دوست دارند.
با تو، مه آلودترین کوه ها به طواف روشنایی رفتند و چشمان خون ریز بی عدالتی، برای همیشه، به توفان مذمت سپرده شدند.
تو آمدی تا منکر، خوار شود و معروف، بر دل جهان، سروری کند. تا باران آزادگی و عدالت، پنجره های خواب آلود را بشوید و قفل های تیرگی از دهان درهای بسته عدل، برداشته شود و در این جاده سراسر خطر، تار و پود وجودت را با پروردگارت معامله کردی.
حسین علیه السلام به دنیا می آید در عصری که نیزه های ظالم، گلوی انسانیت را نشانه گرفته اند و پرچم علوی را بر خاک افتاده می خواهند، نه عدالت علی علیه السلام را بر می تابند و نه نجابت حسن علیه السلام را و این گونه بود که تنها، قانون شمشیر می توانست سکه ظلم و فساد را از رواج بیندازد.
زمین، سوم شعبان را عاشقانه می چرخد. و تو متولد می شوی، ای سرسلسله عشق.
حسین آمده است تا کویرهای پرعطش، به سیرابی برسند؛ تا اذهان خفته بشر، با مفاهیم روشن بیداری، در روشنایی الفت بگیرند؛ تا سپیده های راستین، کاخ شب را سرنگون کنند.
ای حسین! نامت، رمز حیات خواهد شد و خون پاکت تا همیشه در رگ های تاریخ جریان خواهد داشت.
تو از امروز که پا بر خاک گذاشتی، سکان را در دست گرفتی تا عاشقانت را؛ عاشقانی که جز عشق تو و پدرت را در دل ندارند، به مقصد برسانی.
امشب، همه ستاره ها به پیشواز تو می آیند و همه فرشته ها، شادمانه برایت آواز می خوانند. ماه در پیشانی تو پنهان می شود و آسمان در چشم های زیبایت حلقه می اندازد.
حسین علیه السلام، سرسلسله تشنگان جهان، به عطش کسانی پاسخ می گوید که او را بیشتر از جان خود دوست دارند.
با تو، مه آلودترین کوه ها به طواف روشنایی رفتند و چشمان خون ریز بی عدالتی، برای همیشه، به توفان مذمت سپرده شدند.
تو آمدی تا منکر، خوار شود و معروف، بر دل جهان، سروری کند. تا باران آزادگی و عدالت، پنجره های خواب آلود را بشوید و قفل های تیرگی از دهان درهای بسته عدل، برداشته شود و در این جاده سراسر خطر، تار و پود وجودت را با پروردگارت معامله کردی.
حسین علیه السلام به دنیا می آید در عصری که نیزه های ظالم، گلوی انسانیت را نشانه گرفته اند و پرچم علوی را بر خاک افتاده می خواهند، نه عدالت علی علیه السلام را بر می تابند و نه نجابت حسن علیه السلام را و این گونه بود که تنها، قانون شمشیر می توانست سکه ظلم و فساد را از رواج بیندازد.
زمین، سوم شعبان را عاشقانه می چرخد. و تو متولد می شوی، ای سرسلسله عشق.
حسین آمده است تا کویرهای پرعطش، به سیرابی برسند؛ تا اذهان خفته بشر، با مفاهیم روشن بیداری، در روشنایی الفت بگیرند؛ تا سپیده های راستین، کاخ شب را سرنگون کنند.
ای حسین! نامت، رمز حیات خواهد شد و خون پاکت تا همیشه در رگ های تاریخ جریان خواهد داشت.
تو از امروز که پا بر خاک گذاشتی، سکان را در دست گرفتی تا عاشقانت را؛ عاشقانی که جز عشق تو و پدرت را در دل ندارند، به مقصد برسانی.
