هنگامی که حضرت رضا (علیه السلام) با دانشمند معروف عِمران صابئی مناظره می‌نمودند و بحث به جای حساس خود رسیده بود، یکباره حضرت از جای خود برخاستند و رو به مأمون کرده و فرمودند: موقع نماز است.

عمران عرض کرد: آقای من؛ پاسخ سؤالات مرا قطع نکن که قلبم نرم و آماده شده، امام (علیه السلام) فرمود: نماز می‌خوانیم و باز می‌گردیم.

فریادهای آقای بهجت (ره) هنگام سلام نماز برای من سئوال شده بود، گفتم اگر ندانم چرا فریاد می‌کشد دیگر برای نماز به قم نمی‌روم.

«تهران زندگی می‌کردم، کارم در زمینه کامپیوتر بود، روزی از تلویزیون یکی از نمازهایی را که آیت‌الله بهجت (ره) می‌خواندند را دیدم و لذت بردم.

تصمیم گرفتم به قم بروم و نماز جماعتم را به امامت آیت‌الله بهجت (ره) بخوانم، همین کار را هم کردم، به قم رفتم، دیدم بله همان نماز باشکوهی که در تلویزیون دیدم در قم اقامه می‌شود، نمازهای پشت آقا بسیار برایم شیرین و لذت بخش بود، برنامه‌ام را طوری تنظیم کردم که هر روز صبح بروم قم و نماز صبحم را به امامت آقای بهجت بخوانم و به تهران برگردم..........................

بیان چند مساله در باب نماز جماعت از رساله مرجع عالیقدر آیت الله سیستانی

مسأله ۱۳۸۶ ـ اگر پدر یا مادر به فرزند خود امر کند که نماز را با جماعت بخواند، احتیاط مستحب آن است که نماز را به جماعت بخواند، البته اگر امر و نهی پدر یا مادر از روی شفقت نسبت به فرزند باشد، و مخالفتش موجب اذیت آنان شود، حرام است بر فرزند مخالفت نماید.

مسأله ۱۳۸۷ ـ نماز مستحب را نمیشود در هیچ موردی ـ بنا بر احتیاط ـ با جماعت خواند، ولی نماز استسقاء را ـ که برای آمدن باران میخوانند ـ می‌تواند با جماعت خواند. و همچنین نمازی که واجب بوده و به جهتی مستحب شده است، مانند نماز عید فطر و قربان که در زمان حضور امام علیه السلام واجب بوده و به واسطه غائب شدن ایشان مستحب میباشد.

مسأله ۱۳۸۸ ـ موقعی که امام جماعت نماز یومیه میخواند، هرکدام از نمازهای یومیه را می‌شود به او اقتدا کرد.

مسأله ۱۳۸۹ ـ اگر امام جماعت قضای نماز یومیه خود، یا شخص دیگری را که فوت آن نماز یقینی باشد میخواند، می‌شود به او اقتدا کرد، ولی اگر نماز خود یا شخص دیگری را احتیاطاً بجا میآورد اقتدا به او جایز نیست مگر آنکه نماز مأموم هم احتیاطی باشد، و سبب احتیاط امام سبب احتیاط مأموم نیز بوده باشد، ولی لازم نیست که برای احتیاط مأموم سبب دیگری نباشد.

مسأله ۱۳۹۰ ـ اگر انسان نداند نمازی را که امام میخواند نماز واجب یومیه است، یا نماز مستحب، نمی‌تواند به او اقتدا کند.

مسأله ۱۳۹۱ ـ در صحت جماعت شرط است که بین امام و مأموم، و همچنین بین مأموم و مأموم دیگر که واسطه بین مأموم و امام است حائلی نباشد، و مراد از حائل چیزی است که آنها را از هم جدا کند، خواه مانع از دیدن شود مانند پرده یا دیوار و امثال اینها، و خواه مانع نشود مانند شیشه، پس اگر در تمام احوال نماز یا بعض آن، بین امام و مأموم، یا بین مأموم و مأموم دیگر که واسطه اتصال است چنین حائلی باشد، جماعت باطل خواهد شد. و زن از این حکم مستثنی است چنانکه خواهد آمد.

بیان چند مساله در باب نماز جماعت از رساله مرجع عالیقدر آیت الله سیستانی

مسأله ۱۳۷۹ ـ مستحب است نمازهای یومیه را با جماعت بخوانند، و در نماز صبح و مغرب و عشا، خصوصاً برای همسایه مسجد و کسی که صدای اذان مسجد را میشنود بیشتر سفارش شده است. و همچنین مستحب است سایر نمازهای واجب را با جماعت بخوانند، ولی مشروعیت جماعت در نماز طواف، و نماز آیات در غیر خسوف و کسوف ثابت نیست.

مسأله ۱۳۸۰ ـ در روایات معتبره وارد است، که نماز با جماعت بیست و پنج درجه افضل از نماز فرادی است.

مسأله ۱۳۸۱ ـ حاضر نشدن به نماز جماعت از روی بی‌اعتنائی جایز نیست. و سزاوار نیست که انسان بدون عذر نماز جماعت را ترک کند.

مسأله ۱۳۸۲ ـ مستحب است انسان صبر کند که نماز را با جماعت بخواند، و نماز جماعتی را که مختصر بخوانند از نماز فرادی که آن را طول بدهند بهتر میباشد. و نیز نماز جماعت از نماز اوّل وقت که فرادی ـ یعنی تنها خوانده شود ـ بهتر است، ولی بهتر بودن نماز جماعت در غیر وقت فضیلت نماز، از نماز فرادی در وقت فضیلت آن، معلوم نیست.

مسأله ۱۳۸۳ ـ وقتی که جماعت برپا می‌شود مستحب است کسی که نمازش را فرادی خوانده دوباره با جماعت بخواند، و اگر بعد بفهمد که نماز اولش باطل بوده، نماز دوّم او کافی است.

مسأله ۱۳۸۴ ـ اگر امام یا مأموم بخواهد نمازی را که با جماعت خوانده دوباره با جماعت بخواند، هرچند استحبابش ثابت نیست، ولی رجاءً آوردن آن مانعی ندارد.

مسأله ۱۳۸۵ ـ کسی که در نماز به حدی وسواس دارد که موجب بطلان نمازش می‌شود، و فقط در صورتی که نماز را با جماعت بخواند، از وسواس راحت می‌شود، باید نماز را با جماعت بخواند.

نماز ذکر است.

                                                 نماز شکر است.

                                                 نماز شعار است.

                            نماز تجدید عهد، توبه و جبران مافات است.

                                  نماز نمونه و مثال تمام عبادات است.

                                                   نماز معراج است  .

                                                  نماز راز و نیاز است.

 نماز هماهنگی با کل هستی است.

 نماز مرز میان کفر، شرک و ایمان است.

 نماز موجب دوری از فحشا و منکرات(گناه بطور کلی) است.

نماز تقویت قواست.

 نماز موجب تواضع، تذلل و رهایی از غرور و طغیان است.

 نماز انضباط و تربیت خود است.

 نماز معراج مؤمن است.

وَمِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَّکَ عَسَى أَن یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقَامًا مَّحْمُودًا؛ و پاسى از شب را زنده بدار تا براى تو [به منزله] نافله‏اى باشد امید که پروردگارت تو را به مقامى ستوده برساند (اسراء، 79)
نماز شب از نمازهای بسیار بافضیلت است و در سوره های مزمل و مدثر آمده است: قم الیل الا قلیلا و در روایات بیش از 30 فضیلت برای نماز شب برشمرده شده است که به برخی از فضایل اشاره می شود:
تمام انبیاء نماز شب داشتند. نماز شب، رمز سلامتی بدن و روشنایی قبر است، نماز شب، در اخلاق، رزق، برطرف شدن اندوه، ادای دین و نور چشم موثر است. (1) همچنین، گناه روز را محو کرده و نور قیامت است. (2)
امام صادق (ع) می فرمایند: پاداش نماز شب آنقدر زیاد است که خداوند می فرمایند: "فلاتعلم مااخفی لهم من قره اعین جزاء بما کانوا یعلمون". (سجده، 17) هیچ کس پاداشی را که برای آنان در نظر گرفته شده است، نمی داند. (3)
با اینکه همه پاداش اخروی نماز شب برای ما درک کردنی نیست، ولی معصومین ـ علیهم السلام ـ از برخی آثار دنیوی و اخروی آن ما را مطلع کرده اند آنچنان که رسول اکرم (ص) فرمودند: "إنّ قیام اللّیل قربه إلی الله و تکفیر السّیئات و منهاه عن الاثم و مطرده الدّاء فی الجسد".
همانا نزدیکی به خدا، جبران گناهان، باز دارندگی از گناهان، دفع درد بدن در نماز شب نهفته است و در سخنی دیگر فرمودند: "من صلّی باللّیل حسن وجهه بالنّهار" (4) هر کس نماز شب بخواند، چهره اش در روز نیکو (نورانی) می شود.
امام صادق (ع) نیز فرمودند: شرف مومن، نماز شب است و عزتش، آزار و اذیت نکردن مردم.
امیرالمومنین (ع) نیز می فرمایند: گناهان و اعمال و رفتار بد انسان، موجب محرومیت او از نماز شب می شود.
ممکن است این سؤال پیش آید که چرا پاداش عظیم نماز شب مخفی نگاه داشته شده است؟ این سؤال را به سه شکل می توان پاسخ داد:
1. کارهای ارزشمند و عظیم چنان است که حقیقت آنها به سادگی قابل درک نیست، در عین حال پنهان داشتن پاداش آنها نشاط انگیزتر است.
2. قرّه العین و چشم روشنی، آن قدر بزرگ و گسترده است که دانش انسان از رسیدن به تمام خصوصیات آن ناتوان است.
3. چون «نماز شب» مخفیانه و دور از چشم دیگران انجام می گیرد، پاداش آن نیز پنهان و دور از چشم مردمان است.
رهبران بزرگوار اسلام نیز با تعبیرهای گوناگونی مردم را به انجام این عمل بزرگ تشویق می کردند که در اینجا به یک نمونه آن بسنده می کنیم؛ معاذ بن جبل گوید: "روزی رسول اکرم (ص) به من فرمودند: اگر مایلی راه های خیر را به تو نشان بدهم. سپس فرمودند: "... قیام الرّجل فی جوف اللّیل یبتغی وجه الله" 

با فضیلت ترین وقت خواندن نماز جعفر (طیار) روز جمعه هنگام بالا آمدن آفتاب است. می توان آن را از نافله های شب یا روز حساب کرد که هم برای او از نوافلش حساب شود و هم نماز جعفر (طیار)، کما این که در روایت آمده است پس با نماز جعفر نافله نماز مغرب را مثلا نیت می کند.

روز قیامت که در رسید ، بنده را مى  خوانند و نخستین چیزى که از او مى  خواهند ، نماز است . اگر آن را درست بیاورد [ که رستگار شده است ] و گر نه در آتش انداخته مى  شود.

نخستین عمل انسان که در روز قیامت محاسبه مى  شود ، نماز است . پس اگر نیکو بود ، رستگار و کامیاب مى  گردد و اگر باطل بود ، محروم و زیانکار....

گوهرشاد همسر شاهرخ میرزا که به منطقه‌ای وسیعی از ایران حکومت می‌کرد به فکر ساختن مسجدی در کنار بارگاه ملکوتی امام رضا (علیه السلام) افتاد؛ لذا تمام خانه‌ها و زمین‌های اطراف حرم را خریداری کرد.

ساختمان مسجد شروع شد و گوهرشاد هر چند روز یک بار جهت سرکشی به ساختمان،, به محوطه کار می‌آمد و دستورات لازم را به معماران و استادکاران می‌داد.