پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در شأن امام حسین علیه السلام فرموده است:
هنگامی که آدم آفریده شد، در سمت راست عرش، پنج شبح نور دید که در سجده و رکوع هستند. آدم پرسید: این پنج شبح که در صورت من هستند، کیانند؟ پاسخ آمد:
اینان پنج تن از فرزندان تو هستند که پنج نام برای آنها از نام های خود مشتق کرده ام و اگر برای ایشان نبود، بهشت و دوزخ و عرش و کرسی و آسمان و زمین و فرشتگان و آدمیان و جنیان را نمی آفریدم. پس من محمودم و این محمد است. من عالی هستم و این علی است. من فاطرم و این فاطمه است. من احسانم و این حسن است و من محسنم و این حسین است. به عزتم سوگند که هر کس ذره ای از کینه ایشان در دل داشته باشد، او را به آتش افکنم. ایشان برگزیدگان من هستند و به ایشان نجات می دهم و به ایشان هلاک می کنم.1
هنگامی که آدم آفریده شد، در سمت راست عرش، پنج شبح نور دید که در سجده و رکوع هستند. آدم پرسید: این پنج شبح که در صورت من هستند، کیانند؟ پاسخ آمد:
اینان پنج تن از فرزندان تو هستند که پنج نام برای آنها از نام های خود مشتق کرده ام و اگر برای ایشان نبود، بهشت و دوزخ و عرش و کرسی و آسمان و زمین و فرشتگان و آدمیان و جنیان را نمی آفریدم. پس من محمودم و این محمد است. من عالی هستم و این علی است. من فاطرم و این فاطمه است. من احسانم و این حسن است و من محسنم و این حسین است. به عزتم سوگند که هر کس ذره ای از کینه ایشان در دل داشته باشد، او را به آتش افکنم. ایشان برگزیدگان من هستند و به ایشان نجات می دهم و به ایشان هلاک می کنم.1
1. لطف الله صافى گلپایگانى، پرتویى از عظمت حسین علیه السلام، انتشارات حضرت معصومه علیهاالسلام، فروردین 1379، ج 1، ص61.
