یکی از مظاهر مثبت روح و روان آدمی، احساس شایستگی و توانمندی و اعتماد به نفس است که احساس حقارت و ناتوانی در مقابل آن قرار می گیرد.دکتر"کراز"در مدرسه بهداشت دانشگاه "میشیگان"رابطه بین دین و عزت نفس را در یک نمونه بزرگ غالبا مسیحی مورد بررسی قرار داد و به این نتیجه رسید، اشخاصی که در مقابله با مشکلات، شدیدا متکی به دین و اجرای عبادت بودند، سطوح بالایی از عزت نفس را نشان می دادند.
در دین اسلام، خداوند انسان را در سنی خاص مکلف به برپایی نماز می کند که از دو جهت، جالب توجه است؛ این که در این سن، فرد قدرت انتخاب دارد و در واقع خداوند عزیز به انسان احترام گذاشته و از او دعوت به انجام امری سازنده می کند؛ و در عین حال می خواهد که افراد به اختیار خود آن را بپذیرند و این نشانه شخصیت دادن به انسان و احساس کرامت نفس اوست:
انسانی که در قالب زیباترین ارتباط با خدا و مبدا کمال، با انجام رکوع و سجود که از ارکان اصلی و اساسی نماز است، نمادی از فروتنی و تسیلم در آستان ساحت ربوبی را نشان می دهد.خود را لایق پرستش خدا و ارتباط با او می بیند و احساس شایستگی و توانمندی می نماید.او در هیچ مقطعی از زندگی تنها نیست و همیشه و در همه حال، یاری توانمند همراه اوست که راهنمای او در قبول مسئولیت های بزرگ زندگی است، او با اعتقاد به خدای خویش به جایگاه و عزت خود یقین دارد (والله العزه و لرسوله و للمومنین)"عزت از آن خدا و پیامبر و مومنان است"او چون خدای خود را عزیز می داند در سایه عزت الهی و تقوی و اطاعت از خداوند عزیز، احساس عزت و اعتماد به نفس می کند.رسول اکرم (ص)می فرماید:(ان الله تعالی یقول کل یوم انا ربکم العزیز، فمن اراد عز الدارین فلیطع العزیز) "خداوند تعالی در هر روز می فرماید من پروردگار عزیز شما هستم پس کسی که عزت دنیا و آخرت را می خواهد باید از خداوند عزیز اطاعت نماید"
| الصلوه معراج المؤمن
|
