در دین مقدس اسلام نمازدر راس همه اعمال و عبادات قرار گرفته است چنانچه خداونددراوصاف متقین که بهترین بندگان اویند مى فرماید:
الذینیومنون بالغیب و یقیمون الصلوة.
پرهیزکاران کسانى هستند که به غیب آنچه از حس پوشیده و پنهان است ایمان مى آورند و نماز را بر پا مى دارند.
این عبادت از آن چنان اهمیتى برخوردار است که نه تنها در دین اسلام بلکه در ادیان گذشته و در شرایط انبیاى پیشین نیز در راس همه برنامه ها و عبادات بوده است و لذاحضرت ابراهیم علیه السلام از خداوند براى خود و ذریه اش توفیق اقامه نماز رادرخواست مى کند و مى گوید:
رب اجعلنىمقیم الصلوة و من ذریتى...
و حضرت لقمان در به پا داشتن نماز به فرزندش توصیه مى کند:
یا بنى اقم الصلوة ....
و حضرت عیسى آن را از وظایف اولیه اش مى شمارد و مى گوید:
و اوصانى بالصلوة و الزکاة ما دمت حیا؛
تا زمانى که زنده ام مرا به نماز و زکات توصیه کرده است.
خلاصه در اهمیت نماز، همین بس که معیار قبول و رد همه اعمال و عبادات دیگر معرفى شده است
براین اساس است که حسین بن على علیه السلام با پیام و شعارش ، پیروانش بر اهمیت نماز متوجه ساخته است و از یاران و اصحابش که در حساسترین شرایط از نماز حمایت کرده و حتى براى اقامه تنها یک نماز، جانشان را فدا کرده اند، تقدیر به عمل آورد است :
الف) ارجع الیهم فان استطعت ان توخرهم الى غدوة و تدفعهم عنا العشیةلعلنانصلى لربنا اللیلة و ندعوه و نستغفره
ابوالفضل ! به سوى آنان بر گرد و اگر توانستى همین امشب را مهلت بگیر و جنگ راتا فردا صبح به تاخیر بینداز امید است تا ما امشب به نماز، دعا و استغفار باپروردگار مان بپردازیم.
ب) فهو یعلم انى قد کنت احبالصلوة له و تلاوة کتابه و کثرة الدعاء والاستغفار.
زیرا او مى داند که من به نماز و قرائت قرآن و استغفار و مناجات پرودگار علاقه شدید دارم.
امام علیه السلام این جمله را که حاوى دو پیام و شعارمستقل در بیان اهمیت نماز است ، عصر تاسوعا هنگامى که دشمن به سوى خیمه ها حرکت نمود، خطاب به برادرش ابوالفضل علیه السلام ایراد فرمود؛ زیرا در مرحله اول به وى دستور داد که به سوى دشمن برود و علت حرکت تا به هنگام آنان را سؤال کند و پاسخ آنان این بود که دستور جدید و اکید از ابن زیاد آمده است که یا باید همینالان جنگ شود یا بیعت با یزید انجام گیرد.
وقتى حضرت ابوالفضل این پیام دشمن را به امام ابلاغ نمود، در مرحله دوم آن حضرت مجددا این دستور را صادر فرمود. آرى قرار بود عصر تاسوعا جنگ شروع شود، ولى امام علیه السلام براى اهتمام بر نماز و قرائت قرآن از دشمن فرومایه اش در خواست مهلت نمود.
ج) ذکرت الصلاةجعلک الله من المصلین الذاکرین.
ابوثمامه ! نماز را به یاد آورى ، خدا تو را از نماز گزارانى که به یاد خدا هستند،قرار بدهد.
د) نعم ، هذا اول وقتها، سلوهم ان یکفوا عنا حتى نصلى.
آرى اینک اول وقت نماز است ، از دشمن بخواهید دست از جنگ بردارد تا نماز خود را به جاى آوریم.
امام علیه السلام این جمله را که مانند جمله قبل ، مرکب از دو شعار است ، در پاسخ ابوثمامه صیداوى یکى از یاران وفادارش فرمود، آنگاه که او را درحال شدت جنگ متوجه گردید که اول ظهر است ، لذا به آن حضرت عرض نمود:
بنفسى انت ؛ جانم به قربانت، گرچه این مردم به حملات خود ادامه مى دهند، ولىبه خدا سوگند! تا مرا نکشته اند نمى توانند بر تو دست یابند و من دوست دارم آنگاهبه لقاى خدایم نایل شوم که این یک نماز آخر را هم با امامت شما به جاى آورده باشم .
ه) نعم ، انت امامى فى الجنة.
سعید! آرى تو پیش از من در بهشت برین هستى.
روز عاشورا براى اداى نماز ظهر، پیشنهاد آتش بس از سوى حسین بن على علیه السلام عملا مورد موافقت قرار نگرفت و آن حضرت بدون توجه به تیرباران دشمن در بیرون خیمه ها و در مقابل صفوف اهل کوفه ، به نماز ایستاد و چند تن از یاران با وفایش ازجمله سعید بن عبدالله و عمروبن قرظه کعبى در پیش روى آن حضرت ایستادندو سینه خود را سپر کردند و در اثر تیرهایى که به سرو سینه آنان اصابت نمود، پس از نماز به روى خاک افتادند و به شهادت رسیدند.
سعید، پس از نماز آن حضرت که با ضعف شدید و با پیکر خون آلود افتاده بود، چشمش را باز کرد و امام را در کنارش دید که در روى زمین نشسته و خاک و خون از صورت وى پاک مى کنند، در مقابل این محبت امام علیه السلام که سر از پا نمى شناخت ، چنین عرضکرد:
اوفیت یا ابن رسولالله صل الله علیه و آله وسلم ؛ اى فرزندرسول خدا! آیا من وظیفه خود را به نیکىانجام دادم ؟.
امام علیه السلام هم در پاسخ وى فرمود: آرى تو پیش از من در بهشت برین هستى .
منبع: پیام عاشورا، محمد صادق نجمی
