چون حسین متولد شد، جبرئیل با هزار فرشته برای تهنیت نزد رسول خدا صلی اللهعلیه و آله مشرّف شد و فاطمه زهرا علیهاالسلام، فرزند خود را نزد پدر
آورد. آن حضرت از دیدن او شادمان شد و او را حسین نامید. پیش از اسلام، هیچکس را حسن و حسین نمی نامیدند و برای نخستین بار، سروران جوانان بهشت، حسنعلیه السلامو حسین علیه السلام نام گرفتند.1
سپس پیامبر در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفت و چون روز هفتم او رسید، پیامبر صلی الله علیه و آله بر او عقیقه کرد؛ موهای سرش را تراشید و به وزن موی سرش صدقه داد.2
سپس پیامبر در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفت و چون روز هفتم او رسید، پیامبر صلی الله علیه و آله بر او عقیقه کرد؛ موهای سرش را تراشید و به وزن موی سرش صدقه داد.2
1. سید بن طاووس، لهوف، ترجمه: عقیقى بخشایشى، قم، نشر نوید، 1377، ص 31.
2. شیخ عباس قمى، نفس المهموم، ترجمه: شیخ محمدباقر کمره اى، انتشارات جمکران، ص 33.
2. شیخ عباس قمى، نفس المهموم، ترجمه: شیخ محمدباقر کمره اى، انتشارات جمکران، ص 33.