تاریخ : اول 3 1394
نظر
«فَقَدْ هَرَبْتُ اِلَیْکَ؛ به سوی تو گریخته ام».
ای مهربان! ای پناه دل های خسته، به سوی تو گریخته ام از نگاه های پر گناه که قلب ها را از هرچه ایمان هست، خالی می کند و جان ها را از هر چه سپیدی است، به سیاهی می کشاند. لطیفا! از آنچه مرا فریب می دهد و گمراه می کند، در امانم دار، دستم را بگیر و برویم در بگشا که به سوی تو گریخته ام.

پیام متن:
1. خدا، بهترین پناهگاه مؤمنان است؛

از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود
زنهار از این بیابان وین راهِ بی نهایت
در این شب سیاهم، گم گشت راه مقصود
از گوشه ای برون آی ای کوکب هدایت1

«فَقَدْ هَرَبْتُ اِلَیْکَ؛ به سوی تو گریخته ام».
ای مهربان! ای پناه دل های خسته، به سوی تو گریخته ام از نگاه های پر گناه که قلب ها را از هرچه ایمان هست، خالی می کند و جان ها را از هر چه سپیدی است، به سیاهی می کشاند. لطیفا! از آنچه مرا فریب می دهد و گمراه می کند، در امانم دار، دستم را بگیر و برویم در بگشا که به سوی تو گریخته ام.

پیام متن:
1. خدا، بهترین پناهگاه مؤمنان است؛

از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود
زنهار از این بیابان وین راهِ بی نهایت
در این شب سیاهم، گم گشت راه مقصود
از گوشه ای برون آی ای کوکب هدایت1

2. از طغیان حرص و آز، از بدی اخلاق، از زیاده روی شهوت، از انتخاب باطل بر حق و از کوچک شمردن گناه به خداوند پناه ببریم.

«راجیا لِما لَدَیْکَ ثَوابی؛ به آنچه نزد توست، چشم امید دوخته ام».
خداوندا! به امید شهرت دنیایی نیستم، در پی رفاه و آسودگی در این دنیا نیستم. فقط و فقط برای تو، برای رضای تو و به امید ثوابی که نزد توست، تلاش می کنم و به پاداشی برتر و ماندنی تر چشم دوخته ام. لطیفا! مهرت را بر من جاری کن و زلال ثوابت را شامل حالم گردان.


پیام متن:
1. با انجام اعمال نیک، از فرصت های این دنیا، برای دست یابی به ثواب بیشتر تلاش کنیم؛
2. فقط امید به لطف و کرم خداوند داشته باشیم؛

با همه افعال بد، امید ما باشد نکو
همچو خواب زشت اندر قید تعبیریم ما
شد ز پا افتادگی ها باعث امید ما
از ره ویرانگی شایان تعمیریم ما2

3. امید به خداوند، خود از کلیدهای گشودن در رحمت و اجابت به شمار می رود.

«تَعْلَمُ ما فی نَفْسی وَ تَخْبُرُ حاجَتی؛ تو از دلم آگاهی و از خواسته ام باخبری».
خدایا! تو می دانی کیستم و چگونه ام. می دانی چه در نهان و چه در اندیشه دارم. باخبری از نیازم؛ زیرا هیچ چیز در آسمان و زمین بر تو پوشیده نیست. ای بخشنده! تو به آنچه کرده ام، داناتری. پس هر آنچه از من به خطا سرزده است، بر من ببخش و بیامرز.

پیام متن:
1. خداوند به تمامی اسرار بندگان آگاه است؛

هم قصه نانموده دانی
هم نامه نانوشته خوانی3

2. دنیا محضر خداوند است. در محضر خدا، گناه نکنید.


«اِلهی اِنْ حَرَمْتَنی فَمَنْ ذَالَّذی یَرْزُقُنی؛ بار الها! اگر تو مرا روزی ندهی، که دهد؟»
همه هیچند و تو همه ای و من از پی هیچ می دوم. از یاد برده ام که آنچه هست، به دست توست. از یاد برده ام که روزی دهنده تویی و تو بهترین روزی رسانی. اگر تو روزی ام ندهی، که دهد؟ پس بی نیازم گردان و روزی ام را وسعت ده، ای بهترین روزی دهندگان.

پیام متن:
1. تنها روزی رسان بندگان، خداوند است؛
2. روزی خود را از خداوند بخواهیم، نه از غیر او؛
3. تلاش برای کسب روزی، تو را از یاد خداوند غافل نکند.
«اِنْ خَذَلْتَنی فَمَنْ ذَالّذی یَنْصُرُنی؛ اگر تو بیچاره و خوارم کنی، چه کسی یاری ام کند؟»
عزت و بزرگی فقط از آن توست و برازنده تو. من اگر هستم و بودنم همراه با بزرگواری است، نه از عزت درونی من است که من هیچم. این تویی که عزیز و بزرگی. هر که را بخواهی، عزت می بخشی و هر که را بخواهی، جامه ذلت می پوشانی. پس مرا عزت بخش و سرافراز فرما!

پیام متن:
1. عزت آفرین فقط خداست و چه نادان است کسی که به او پشت کند؛

عزیزی که هر کز درش رو بتافت
به هر در که رفت هیچ عزت نیافت4

2. خداوند هر که را بخواهد، عزت می بخشد و هر که را بخواهد، ذلت می دهد؛5
3. هرکس بنده شیطان و اسیر نفس شود، خود را به بیچارگی انداخته است.


«الهی اَعُوذُ بِکَ مِنْ غَضَبِکَ وَ حُلُولِ سَخَطِک؛ ای خدای مهربان! به تو پناه می آورم از خشم و غضبت».
اینک از خشمت، به تو پناه می آورم و اگر مرا به گناهم بگیری، تو را به عفوت می خوانم. پس تو نیز به مهربانی خویش، سایه رحمت بر سرم بیفکن. از آب مهربانی ات روحم را بنوشان و بر عصیان و نافرمانی و خطا و اشتباهم سخت مگیر که به آغوش مهرت پناه آورده ام!

پیام متن:
1. باران عفو و رحمت الهی بر آتش انتقام و غضبش غلبه دارد؛
2. فرار از گستره الهی ممکن نیست و نیز هیچ گریزگاهی از انتقام الهی جز خودش نیست؛
3. آغوش خداوند همواره به روی گنه کاران باز است.

«اِلهی اِنْ کانَ قَدْ دَنا اَجَلی وَ لَمْ یُدْنِنی مِنْکَ عَملی فقد جَعَلْتُ الاِقْرارَ بالذَّنْبِ الیکَ وَسیلَتی؛ خدایا! اگر اجلم فرا رسد و عملم مرا به تو نزدیک نکرده باشد، من هم اقرار به گناهانم را وسیله [عفوت ]قرار داده ام».
اگر وقت رفتن شود و بی هیچ توشه ای مانده باشیم، چه خواهیم کرد با آتش دوزخ که برافروخته است و با توشه مان که پر از گناه است، جز آنکه نزد تو به گناهان خویش اقرار کنیم و این گونه به آمرزشت راه یابیم.

پیام متن:
1. اعتراف به گناهان بخشی از تزکیه نفس است و هر کس این کار را بکند، گویا دریچه قلب خود را گشوده و رو به خدا کرده است؛
2. نفسِ اقرار و اعتراف به تقصیر، نزد بارگاه کبریایی می تواند قرب به پروردگار را به همراه داشته باشد.

بنـده همـان به کــه ز تـقصیر خــویش
عـــذر به درگاه خــدای آورد
ور نـه سـزاوار خــداوندی اش
کس نتوانــد که بـه جــای آورد



«الهی قدجُرْتُ عَلی نَفسی فِی النَّظَر لَها، فَلَهَا الْوَیْلُ اِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَها؛ خدای من! بر نفسم ستم کردم آن گاه که بیهوده مهلتش دادم. پس وای بر من اگر تو مرا نبخشی».
وای بر من، چه جسورانه، پرده حرمت کارهای حرام را دریدم. چه آسوده گناه کردم و از تصور فرجامش بر خود نلرزیدم. چه غافلانه، توبه را به زمانی دیگر انداختم. اینک من مانده ام و بار سنگین گناهانم. گناهانی که مستی لذتش رفع گشته و فرجام بدش به جای مانده است. مهربانا! دستم بگیر و مددم کن که غافل نشوم و یاری ام کن که در روز حسرت بدکاران، سرافراز باشم.

پیام متن:
1. غافلانه توبه را به تأخیر نیندازیم؛
2. بدانیم که با ارتکاب گناه، به خود ستم کرده ایم؛
3. وای بر کسی که خدا او را نبخشد.


«الهی قد سَتَرتَ عَلَیَّ ذنوبا فی الدنیا و اَنَا اَحْوَجُ اِلی سَتْرِها عَلیَّ مِنکَ فی الاُْخْری؛ مهربانا! بر گناهانم در دنیا پرده کشیدی و من به این پرده پوشی ات در آخرت نیازمندم».
الها! معصیتت کردم و تو رسوایم نکردی و پرده از کارم برنکشیدی. چه عیب ها که بر من پوشاندی و چه بسیار گناهانم را پوشیده داشتی! خدایا! در دنیا، آبرویم را نگاه داشتی. در جهان دیگر نیز چنین کن و پرده از گناهانم مگشای!

پیام متن:
1. خداوند در دنیا پرده پوش عیب هاست. ما نیز از عیوب دیگران پرده برنداریم.
2. به یاد روزی باشیم که پرده ها کنار می رود، حساب ها رسیدگی می شود و عیب ها برملا می شود.


«اِلی لا تَرُدَّ حاجَتی؛ معبود من! حاجتم را رد نکن».
دست رد بر سینه سراسر حاجتم نزن. نگاه امیدم را به تاریکی ناامیدی نکشان. خودت گفتی که تو را بخوانم تا اجابتم کنی. گفتی که به من نزدیکی و چون تو را بخوانم، پاسخم خواهی داد. پس تو حاجتم را برآور و از در خانه ات مران!

پیام متن:
1. همیشه فقط به سوی خدا دست نیاز دراز کنیم؛
2. بدانیم که خداوند بخشنده تر از آن است که نیاز بندگانش را پاسخ ندهد؛
3. ما نیز در برآورده کردن نیاز حاجتمندان تا آنجا که می توانیم، بکوشیم.


«اِلهی لَوْ اَرَدْتَ هَوانی لَمْ تَهْدِنی؛ خدای من! اگر خواری مرا اراده کرده بودی، به هدایتت سرافرازم نمی کردی».
مهربانا! اگر عقابت را برایم می خواستی، این گونه نامت را بر زبانم نمی نهادی. اگر دوری از رحمتت را برایم اراده کرده بودی، چنین مهرت را در دلم نمی نشاندی. تو مرا به سوی خود خوانده ای. در وادی مهر و رحمتت راهم داده ای و در سایه ابر لطفت، باران عطوفت بر سرم باریده ای.

پیام متن:
1. از خداوند درخواست هدایت کنیم؛ چرا که هدایت تنها به دست اوست؛
2. بدانیم که خدا هر که را خوار کند، هیچ کس گرامی اش نخواهد داشت.


«وَقَدْ اَفْنَیْتُ عُمْری فی شِرَّةِ السَّهْوِ عَنْکَ؛ عمرم را با [گرایش های ناروا] در بی خبری از تو فانی ساختم».
چه شده که لقای دوست را در دل آرزو نمی کنیم و به این زندگی پوچ دنیایی دل بسته ایم. لطیفا! مخواه که چنین غافلانه بگذرانیم. نور معرفت بر آسمان دلمان بیفشان.

پیام متن:
1. آگاه باشیم که غفلت از یاد خدا، موجب تباهی و گمراهی می شود؛
2. قبل از اینکه عمرمان به سرآید، از خواب غفلت بیدار شویم.


«اَبْلَیْتُ شَبابی فی سُکْرَةِ التَّباعُدِ مِنْکَ؛ خدایا! جوانی ام را در مستی دوری تو از دست داده ام».
مستی جوانی سراغ همه می آید و دل ها را سرگرم می کند و جوانی هامان چه زود می گذرد. خدایا! پرده غفلت و مستی را از پیش چشم ما بردار. یاری مان کن که نیازمند یاری توییم. ما را در شمار کسانی قرار بده که در جوانی به یاد تو هستند و رضایت تو را جست وجو می کنند و از راز و نیاز با تو لذت می برند.

پیام متن:
1. جوانی را چون گوهری بدانیم و در این دوران، نفسمان را به سختی طاعت آشنا سازیم که جوان پرهیزکار محبوب درگاه خداست؛
2. جوانی مان را آسان و ارزان نفروشیم و از لحظه لحظه آن به بهترین شکل استفاده کنیم؛

3. در جوانی پاک بودن شیوه پیغمبری است
ور نه هر گبری به پیری می شود پرهیزکار

«اِلهی فَلَمْ اَستَیْقِظْ اَیّامَ اغْتِراری بِک؛ ای خدا! بیدار نشدم روزگاری که مغرور کرمت بودم».
هر لحظه که بر من گذشت، لطف و احسان تو بر من زیاد گشت و نفس من بیشتر و بیشتر رو به نافرمانی گذاشت. گناه کردم و غفران تو را یافتم و با احسان تو روبه رو شدم و ای بسا که با آن همه لطفت مغرور شدم. ای عزیز بر من غفلت و خیال انگاری را مخواه و مپسند. کمکم کن که محتاج تواَم.

پیام متن:
1. امید به کرم و بخشش الهی نباید سبب شود تا دست به گناه بیالاییم؛
2. تلاش کنیم در شمار غفلت زدگانی که به احسان خدا مغرور شده اند، قرار نگیریم.


«اِلهی اَنَا عَبدُک؛ خدای من! من بنده توام».
تو را می پرستم و از تو یاری می جویم. تو کریم تر از آنی که بنده ات را رها کنی. آمده ام که بنده تو باشم. آمده ام که اطاعتت کنم و دستور تو را بپذیرم. مرا به بندگی بپذیر و به نافرمانی ام به دیده اغماض بنگر.

پیام متن:
تلاش کنیم در شمار بندگانی قرار گیریم که دست اغوای شیطان از دامن بندگی شان کوتاه است.


«الهی اَنَا عَبدٌ اَتَنَصَّلُ اِلَیْکَ مِمّا کُنْتُ اُواجِهُکَ بِه مِنْ قِلَّةِ اسْتِحیائی مِن نَظَرِکَ؛ خدای من! منم آن بنده ای که به عذرخواهی به درگاهت آمده ام از گناهانی که به واسطه کم حیایی در حضورت انجام داده ام».
آمدم که بگویم دانستم کیستی. دانستم که می بینی و بر همه چیز شاهدی و اینک من چه بی شرمانه و چه جسورانه، هدیه های عظیم تو را در برابرت به سیاهی گناه و خطا آلوده می کنم. اینک آمده ام عذرخواه و پشیمان، لبریز از شرم و خجالت. بر من رحمت آور و بر جسارت و نادانی ام ببخش.

پیام متن:
1. آگاه باشیم که شرم از خدا و حیا در برابر بزرگی اش، انسان را از گناه باز می دارد و چون دژی است در برابر هجوم توفان نفس؛
2. عذرخواه و پشیمان و لبریز از شرم و خجالت به سوی خدا برگردیم.

دارم امید عاطفتی از جانب دوست
کردم جنایتی و امیدم به عفو اوست
دانم که بگذرد ز سر جُرم من که او
گرچه پری وش است ولیکن فرشته خوست6



«اِلهی لَمْ یَکُنْ لی حَوْلٌ فَاَنْتَقِلَ بِهِ عَنْ مَعْصِیَتِک؛ خدایا! من توان بازگشت از گناه را ندارم».
غرق در تاریکی های گناهم و دلی دارم مالامال از شرم و پشیمانی. دستم بگیر و از این غرقاب هلاک بیرون کش که جز نسیم محبت تو بیدارم نمی کند و جز شمیم مهر تو، از مستی گناه به هوشم نمی آورد.

پیام متن:
1. خدایا! من را بر دوری از گناه و صفات ناپسند توان مند ساز؛
2. با دل بستن به دنیا و آلوده شدن به گناه، درهای قلب خود را به سوی ملکوت نبندیم؛

3. شب ظلمت و بیابان به کجا توان رسیدن
مگر آنکه شمع رویت به رهم چراغ دارد7




«یا قریبا لا یَبْعُدُ عنِ المُغْتَرِّ به؛ ای نزدیکی که از عاشقان خود دور نمی گردی
ای لطیف! ای رئوف! مهر تو را در سینه می پرورانم و تو را به خود نزدیک تر از خود می بینم. به امید نزدیک تر شدن به تو از خودت مدد می گیرم. مهربانا! دل در گرو محبت تو بسته ام و می دانم که هرگز رشته محبتت را پاره نمی کنی و چون بجویمت، نزدیکی.

پیام متن:
1. قلبتان را مالامال از عشق به خدا کنید؛ زیرا فقط خداوند شایسته عشق ورزیدن است؛

2. خیال روی تو در هر طریق، همره ماست
نسیم موی تو پیوند جان آگه ماست
به صورت از نظر ما اگر چه محجوب است
همیشه در نظر خاطر مرفّه ماست8



«یا جوادا لایَبْخَلُ عَمّن رَجا ثَوابه؛ ای بخشنده ای که بر امیدواران ثوابت بخل نمی ورزی
ای مهربان! ای کریم! دست طلب فقط به سوی تو می آوریم که تو در کار هر که به تو پناه آورد، نسیم گشایشی می وزی و چون عطا می کنی، به منّت آلوده نمی سازی! تو سرچشمه بر آوردن حاجتی! تو را سپاس که مرا از غیر خود بی نیاز گردانیدی!

پیام متن:
1. حاجتمان را فقط از خداوند بخواهیم؛ زیرا تنها درِ خانه اوست که همیشه به روی نیازمندان باز است؛

2. برآرد تهی دست های نیاز
ز رحمت نگردد تهی دستِ باز
مپندار از آن در که هرگز نبست
که نومید گردد، برآورده دست9





«الهی هَبْ لی قلبا یُدْنیه مِنْک شَوْقُه؛ خدایا! قلبی به من عطا کن که مشتاق مقام قرب تو باشد».
الهی آنان که دایم در تسبیح تواند و به تو مشغول، قلبی دارند مالامال از شوق، و لبریز از اشتیاق به تو و تویی که این قلب را عطا می کنی.

پیام متن:
1. شوق مَرکبی است که قاصدان کعبه مراد را به مقصود می رساند؛
2. مشتاقان درگاه حضرت دوست، همواره از گناهان به دور هستند؛

3. در تاج خسروان به حقارت نظر کنم
تا شوق روی توست، مها طوق گردنم10

4. ز شوقت آمدم در عالم خاک
ز شوقت می روم با عالم پاک
ز شوقت در کفن خفتم به نازم
ز شوقت در قیامت سرفرازم
اگر هر ذرّه من گوش گردد
ز شوق نام تو مدهوش گردد11



«اِلهی هَبْ لی... لِسانا یُرْفَعُ اِلَیْک صِدْقُه؛ خدایا! زبانی به من ببخش که سخن صدقش به سوی تو بالا رود».
لطیفا! تو یاری مان کن که ما ناتوانیم. مهربانا! از کلاممان ریسمانی بساز تا به سوی تو آییم، زلال صداقت و راستی را بر زبانمان جاری کن و نام خود را ذکر همیشگی مان قرار ده.

پیام متن:
1. با زبانمان گل صداقت بچینیم، بذر راستی بپاشیم و دروغ را به درون خود راه ندهیم؛

طاعت آن نیست که بر خاک نهی پیشانی
صدق پیش آر که اخلاص به پیشانی نیست

2. «بگو [ای رسول!] پروردگارا مرا [در هر کاری] با صداقت وارد کن و با صداقت خارج فرما و برای من از جانب خودت، بصیرت و یاوری قرار ده».12
3. تلاش کنیم تا زبانمان به دروغ گویی، بدگویی، عیب جویی و چاپلوسی عادت نکند.
«فَاِنّی لا اَقْدِرُ لِنَفْسی دَفْعا و لا اَمْلِکُ لَها نَفعا؛ خدایا! مرا توان به دست آوردن سودی برای خودم یا دفع شری نیست».
خدایا! به ناچیزی ام رحم آور! ناتوانی ام را ببین و مددم کن. عجزم را بنگر و یاری ام رسان. یاری ام کن که تو غنی و ستوده ای و من ناچیزم و فقیر.

پیام متن:
1. از یاد نبریم که بدون خواست و اراده الهی توان جلب کوچک ترین نفع یا دفع کمترین ضرری را نداریم؛
2. اعتراف به فقر و بیچارگی نزد معبود، در بنده قابلیت دریافت عطایا و مواهب الهی را ایجاد می کند.


«اِلهی هَبْ لی کَمالَ الاِْنْقِطاعِ اِلیک؛ خدایا! به من بال رستن از همه چیز تا رسیدن به خودت را عطا کن».
زندگی با همه تعلقاتش زنجیری شده بر پای پرنده دلم که چون قصد پرواز به سوی آسمان محبتت کند، قدرت پرواز از او سلب می شود. مبادا که این بندها بر پای من بماند و من به این بندها عادت کنم و از پرواز به سویت غافل شوم. رشته محبتم را با مهر خود پیوند ده و قلبم را خلوتگه محبت خود ساز.

پیام متن:
1. مراقب باشیم دل بستگی های دنیوی، ما را از خدا دور نکند؛
2. دلمان را به جز از یاد خدا، از هر یادی خالی کنیم. زبانمان را جز به شکر خدا از هر سپاسی باز داریم و اعضای مان را به جز طاعت خدا از هر طاعتی دور نگه داریم.


«وَاجْعَلْنی مِمَّن نادَیْتَهُ فاجابَک؛ از آنانی قرارم ده که چون ندای شان کنی، تو را اجابت کنند».
و چون به خود بخوانی شان، به سویت آیند. آنان که با تمام وجود می گویند: خدایا ما صدای منادی ات را که ندا می داد برای ایمان، که ایمان آورید، شنیدیم و ایمان آوردیم. قلبم را چنان مشتاق خود گردان که به شنیدن ندایت به تپش افتد و مرا از خواب غفلت بیدار کند.

پیام متن:
1. خوشا آنان که صدای منادی الهی را به گوش جان شنیدند، لبیک گفتند و به سوی او شتافتند؛
2. خداوند بندگانی دارد که همواره چشم بر اشاره ای و ندایی از ناحیه حضرت دوست دارند تا در پی آن به سر بروند و اجابتش کنند: «از تو به یک اشاره، از ما به سر دویدن».

عشق گسترده است خوانی بهر خاصان خدا
می زند هر دم صلایی؛13 سارِعُوا نَحْوَ اللَّقا14
آید از غیب این ندا هر دم به روح خاکیانسوی بزم عشق آید هر که می جوید خدا15



«اِلهی لَمْ اُسَلِّطْ عَلی حُسْنِ ظَنّی قُنوطَ الأیَاس؛ مهربانا! بر این خوش گمانی ام ناامیدی را مسلط مساز».
خدای من! همواره ایمانت را در دل پاس داشته ام و احسانت را همواره به چشم دیده ام. امیدت هرگز از دلم بیرون نمی رود. رحمت تو بی کران است و بی نهایت، و بارانی است بخشنده که بر هر زمینی می بارد.

پیام متن:
1. چشم امیدمان فقط به خدا باشد؛
2. این کافران هستند که از رحمت الهی ناامید می شوند؛
3. گناه کار امیدوار، به خدا نزدیک تر است تا عابد ناامید.


«فَلَکَ اَسْئَلُ؛ فقط از تو درخواست می کنم».
کریما! من بار رحمت به درگاه تو می افکنم و دست طلب به سوی تو دراز می کنم. مخواه که حاجتمند غیر تو شوم. مپسند که دست طلب به سوی غیر تو دراز کنم. مرا دریاب که رد کردن سائل از ساحت تو دور است.

پیام متن:
1. دریغ اگر جز به درگاه خدا بیاییم و دریغ اگر درِ خانه دیگری را بزنیم؛
2. آگاه باشیم که سراپا نیازیم و فقیر محض، و این خداست که زیبا و کریمانه خواسته هایمان را پاسخ می گوید.


«اِلهی... اَسْئلک... اَنْ تَجْعَلَنی مِمّنْ یُدیمُ ذکرَک؛ خدایا از آنانم قرار ده که همیشه در ذکر تواند».
بار الها! از ذکر دائم بالی برایم بساز تا در آسمان مهرت به پرواز درآیم و از همه پوچی ها و بیهودگی های دنیایی که تاب و تبش هر کس را در عمق خود فرو می برد، رها شوم.

پیام متن:
1. خوشا دهانی که جز به نام خدا گشوده نشود. خوشا صدایی که به ذکر اسم خدا برآید و خوشا آنان که در هر نفس، به نام خدا، یک دنیا طراوت را به روح سبزشان هدیه می کنند.

خوشا آنان که الله یارشان بی
به حمد و قُل هواللّه کارشان بی
خوشا آنان که دایم در نمازند
بهشت جاودان بازارشان بی16

2. همیشه به یاد خدا بودن، توفیقی است که باید از خود او خواست.

«اسئلک... ان تَجْعَلَنی مِمَّن... لایَنْقُضُ عهدَک؛ مرا از آنانی قرار ده که عهد تو را نشکستند».
با پیمان تو آمدند و با وفای به عهد رفتند و به رستگاری رسیدند. از آنان که در این آشفته بازار دنیا، پیمان تو را به متاعی ناچیز و کم ارزش نفروختند، مخواه که عهدت را بشکنیم و پیمانت را به فراموشی بسپاریم.

پیام متن:
1. بدانیم آنان که عهد خدا را پس از بستن شکستند و رشته ای را که خدا به وصل آن امر می کرد، پاره کردند، به راستی زیان کارند.
2. خداوند از فطرت انسان ها پیمان گرفته است که شیطان را بندگی نکنند که او دشمن آشکار انسان هاست و پیمان گرفته است که فقط خدا را بپرستند.17

3. برخیز تا به عهد امانت وفا کنیم
تقصیرهای رفته به خدمت قضا کنیم
بی مغز بود سر که نهادیم پیش خلق
دیگر فروتنی به درِ کبریا کنیم
یا رب تو دست گیر که آلا18 و مغفرت
در خور توست و در خور ما هرچه ما کنیم19



«اسئلک... اَنْ تَجْعَلَنی... مِمَّنْ لایَغْفُلُ عن شُکْرِک؛ از آنانی قرارم ده که از شکرت غافل نشدند».
عزیزا! زبان شکرگو به ما عطا کن و از آنانی قرار ده که شکرت گویند.

پیام متن:
1. چه بسیار از شکر خدا غافل شده و چه بی خیال نعمتش را کفران کردیم. چه غفلت محضی و چه بی خیالی بزرگی.
2. فضل و بخشش الهی، آزمونی است برای جدا کردن آنان که شکر می کنند و آنان که ناسپاسی می کنند:

شکر نعمت، نعمتت افزون کند
کفر نعمت از کَفت بیرون کند

3. شکر خداوند و سپاس از بندگان خداوند، همانند زنجیره ای به هم تنیده اند.


«اَسئلک... اَنْ تَجْعَلنی مِمّن.... لاَیْستَخِفُّ بِاَمْرِکَ؛ از آنانی قرارم ده که امرت را سبک نشمردند».
خدایا! نور یادت را همواره در آسمان دلمان روشن دار و ابرهای سیاه غفلت را از آسمان دلمان دور دار و بخواه که تو را بشناسیم که بدون شناخت تو در اجرای فرمانت کوشا نخواهیم بود.

پیام متن:

1. تو را یزدان همی گوید که: در دنیا مخور باده
تو را ترسا20 همی گوید که: در صفرا21 مخور حلو
ز بهر دین تو نگذاری حرام از حرمت یزدانز بهر تن تو بگذاری حلال از گفته ترسا22

ای خداوند عزیز و توانا! و ای قادر متعال و ای سرچشمه تمام دانایی ها و زیبایی ها و قدرت ها!

رهی پیشم آور که فرجام کار
تو خشنود باشی و ما رستگار23














1. حافظ.
2. دیوان لامع، ص 135.
3. کلیات خمسه نظامى گنجه اى، ص 427.
4. کلیات سعدى، ص 185.
5. نک: آل عمران: 26.

6. دیوان حافظ، نسخه غنى قزوینى، ص121، غزل 59.
7. همان، ص 151، غزل 117.
8. همان، ص 102، غزل 23.
9. کلیات سعدى، ص 344.
10. شعر از مولوى؛ به نقل از سیده مریم ابوالقاسمى، اصطلاحات و مفاهیم عرفانى دیوان شمس، ص 575.
11. شعر از عطار؛ به نقل از: همان، 574.
12. اسراء: 80 .

13. ندا.
14. سرعت بگیرید به سوى دیدار.
3. فیض کاشانى.

15. فیض کاشانى.

16. دیوان باباطاهر، ص 62 .
17. نک: یس: 60 و 61 .

18. نعمت ها.
19. کلیات سعدى، ص 737.

20. مسیحى.
21. صفرا حالتى است که بر بدن عارض مى شود و در آن صورت، خوردن حلوا مضر است.

22. دیوان حکیم سنایى، ص 156.

23. نظامى گنجوى.
موضوعات مرتبط: شعبانیه
الصلوه معراج المؤمن
X